SURENA
22nd September 2010, 02:43
در ميان زيور آلات آويزي ، گوشواره ها کم خطرترين ه ستند، اما در شرايطي خاص حتي گوشواره ها هم خطرناک محسوب مي شوند. نرمه گوش (قسمت گوشتي پايين گوش) از جمله امن ترين نواحي بدن براياتصال آويز گوشواره هاست.
سوراخ کردن نرمه گوش و آويزان کردن آويزي به آن ، رسمي است که از دير باز در فرهنگ هاي گوناگون براي خانم ها مرسوم بوده است. در بعضي کشورها مثل هند قرار دادن آويزي در بيني نيز متداول است اما در کشور ما ، آويز سنتي بر لاله گوش قرار مي گيرد. اما امروزه ، بسيار ديده مي شود که به تقليد از فرهنگ غرب ، زيورآلاتي در نواحي مختلف بدن از جمله لب ، زبان ، ناف و ... قرار مي گيرد.
قرار دادن اين زيورآلات در نواحي مختلف به جز نرمه گوش بسيار خطرناک و منبع عوارض گوناگون است. زيورآلاتي که با سوراخ کردن ناحيه لب و زبان در اين نواحي قرار مي گيرد ، بسيار خطرناک است. لب و زبان جزء بافت هاي بسيار پرخون بدن هستند که سوراخ کردن آنها احتمال ايجاد خونريزي هاي شديد و نيز التهاب و عفونت در اين نواحي را به همراه دارد. تورم هاي شديدي که گاه به دنبال سوراخ کردن لب يا زبان ايجاد مي شود ممکن است به بسته شدن راه هاي هوايي بيانجامد.
آويزهاي متصل شده به لب يا زبان ممکن است جدا شده و بلعيده شوند و خطر خفگي را ايجاد کنند.
اين آويزها ممکن است صحبت کردن فرد را دچار اشکال کنند و از سوي ديگر ممکن است باعث لب پر شدن دندان ها در آن منطقه شوند و لثه در آن ناحيه تحليل پيدا کند. همين طور آويز قرار گرفته شده در ناحيه دهان ، براي گرفتن راديوگرافي هاي ناحيه دهان ايجاد اختلال مي کند. آويزهايي که در بيني قرار مي گيرند نيز خطرناک اند. احتمال عفونت در سوراخ کردن بيني وجود دارد. از طرفي ، احتمال رها شدن آويزبيني و کشيده شدن آن به همراه تنفس به نواحي بالاي بيني وجود دارد.
در مورد سوراخ کردن ناحيه ناف و اتصال آويزهايي به اين منطقه ، احتمال باقي ماندن رد زخم ها وجود دارد. در افراد چاق و يا کساني که حامله مي شوند ، سوراخي که براي نصب آويز در کنار ناف قرار داده مي شود ، تغيير شکل و مکان داده و بسيار بد شکل مي شود. احتمال ايجاد التهاب نيز در اين دوره (حاملگي) وجود دارد.
از طرفي آويزهايي که در ناحيه ناف وجود دارند ، در اثر مالش لباس ها يا کمربندها حرکت کرده ، پوست آن منطقه نرم مي شود و احتمال ايجاد عفونت و زخم افزايش مي يابد
سوراخ کردن گوش
نرمه گوش (قسمت گوشتي پايين گوش) از جمله امن ترين نواحي بدن براي اتصال آويز وگوشواره هاست. در بسياري از خانواده ها مرسوم است که گوش دختر بچه ها را در سنين بسيار کم و با روش هاي خانگي نخ و سوزن سوراخ مي کنند. اما اين روش ممکن است به دليل استريل نبودن ، شخص را دچار عفونت کند. بهتر است براي سوراخ کردن گوش کودکان به مراکز درماني مجاز که از استريل بودن وسايل و تجهيزات آن مطمئن هستيم ، مراجعه کنيم ، زيرا احتمال انتقال عفونت هايي مثل هپاتيت و کزاز با وسايل آلوده وجود دارد.
بهتر است در اين مورد از پزشک کودک خود راهنمايي بخواهيد. سوراخ کردن گوش در شرايط استريل ، در مجموع عملي کم خطر است اما در مورد بعضي از بيماران مثل کساني که استعداد عفونت دارند (بيماران ديابتي يا افرادي که کورتون مصرف مي کنند) و يا افرادي که احتمال خونريزي در آنها بالاست (مثل افرادي که داروي ضدانعقاد مصرف مي کنند) ، بهتر است قبل از سوراخ کردن گوش ، با پزشک مشورت شود.
عوارض سوراخ کردن گوش
با وجودي که گوش يکي از رايج ترين نواحي بدن براي نصب آويزهاست ، اما سوراخ کردن گوش نيز ممکن است عوارضي را به همراه داشته باشد ، از جمله اين عوارض مي توانيم به عفونت ها ، حساسيت به فلزهاي مختلف گوشواره ها ، تشکيل يک بافت برجسته در ناحيه نرمه گوش و نيز پارگي گوش در اثر ضربه اشاره کنيم. ايجاد چند سوراخ بر روي گوش شايع است اما سوراخ کردن لاله گوش (قسمت غضروفي بالاي گوش) خطرناک است.
زيرا اين منطقه غضروفي است و رگ خوني ندارد ، در نتيجه التهاب اطراف سوراخ ايجاد شده ديرتر بهبود پيدا مي کند و احتمال ايجاد عفونت و تاول معمولا در ماه هاي اول بعد از سوراخ کردن ، به خصوص در ماه هاي گرم سال ، زياد است.
علامت ايجاد اين عفونت در قسمت لاله گوش ، تورم دردناک ، گرمي و قرمزي است که معمولا نرمه گوش را درگير نمي کند
سوراخ کردن نرمه گوش و آويزان کردن آويزي به آن ، رسمي است که از دير باز در فرهنگ هاي گوناگون براي خانم ها مرسوم بوده است. در بعضي کشورها مثل هند قرار دادن آويزي در بيني نيز متداول است اما در کشور ما ، آويز سنتي بر لاله گوش قرار مي گيرد. اما امروزه ، بسيار ديده مي شود که به تقليد از فرهنگ غرب ، زيورآلاتي در نواحي مختلف بدن از جمله لب ، زبان ، ناف و ... قرار مي گيرد.
قرار دادن اين زيورآلات در نواحي مختلف به جز نرمه گوش بسيار خطرناک و منبع عوارض گوناگون است. زيورآلاتي که با سوراخ کردن ناحيه لب و زبان در اين نواحي قرار مي گيرد ، بسيار خطرناک است. لب و زبان جزء بافت هاي بسيار پرخون بدن هستند که سوراخ کردن آنها احتمال ايجاد خونريزي هاي شديد و نيز التهاب و عفونت در اين نواحي را به همراه دارد. تورم هاي شديدي که گاه به دنبال سوراخ کردن لب يا زبان ايجاد مي شود ممکن است به بسته شدن راه هاي هوايي بيانجامد.
آويزهاي متصل شده به لب يا زبان ممکن است جدا شده و بلعيده شوند و خطر خفگي را ايجاد کنند.
اين آويزها ممکن است صحبت کردن فرد را دچار اشکال کنند و از سوي ديگر ممکن است باعث لب پر شدن دندان ها در آن منطقه شوند و لثه در آن ناحيه تحليل پيدا کند. همين طور آويز قرار گرفته شده در ناحيه دهان ، براي گرفتن راديوگرافي هاي ناحيه دهان ايجاد اختلال مي کند. آويزهايي که در بيني قرار مي گيرند نيز خطرناک اند. احتمال عفونت در سوراخ کردن بيني وجود دارد. از طرفي ، احتمال رها شدن آويزبيني و کشيده شدن آن به همراه تنفس به نواحي بالاي بيني وجود دارد.
در مورد سوراخ کردن ناحيه ناف و اتصال آويزهايي به اين منطقه ، احتمال باقي ماندن رد زخم ها وجود دارد. در افراد چاق و يا کساني که حامله مي شوند ، سوراخي که براي نصب آويز در کنار ناف قرار داده مي شود ، تغيير شکل و مکان داده و بسيار بد شکل مي شود. احتمال ايجاد التهاب نيز در اين دوره (حاملگي) وجود دارد.
از طرفي آويزهايي که در ناحيه ناف وجود دارند ، در اثر مالش لباس ها يا کمربندها حرکت کرده ، پوست آن منطقه نرم مي شود و احتمال ايجاد عفونت و زخم افزايش مي يابد
سوراخ کردن گوش
نرمه گوش (قسمت گوشتي پايين گوش) از جمله امن ترين نواحي بدن براي اتصال آويز وگوشواره هاست. در بسياري از خانواده ها مرسوم است که گوش دختر بچه ها را در سنين بسيار کم و با روش هاي خانگي نخ و سوزن سوراخ مي کنند. اما اين روش ممکن است به دليل استريل نبودن ، شخص را دچار عفونت کند. بهتر است براي سوراخ کردن گوش کودکان به مراکز درماني مجاز که از استريل بودن وسايل و تجهيزات آن مطمئن هستيم ، مراجعه کنيم ، زيرا احتمال انتقال عفونت هايي مثل هپاتيت و کزاز با وسايل آلوده وجود دارد.
بهتر است در اين مورد از پزشک کودک خود راهنمايي بخواهيد. سوراخ کردن گوش در شرايط استريل ، در مجموع عملي کم خطر است اما در مورد بعضي از بيماران مثل کساني که استعداد عفونت دارند (بيماران ديابتي يا افرادي که کورتون مصرف مي کنند) و يا افرادي که احتمال خونريزي در آنها بالاست (مثل افرادي که داروي ضدانعقاد مصرف مي کنند) ، بهتر است قبل از سوراخ کردن گوش ، با پزشک مشورت شود.
عوارض سوراخ کردن گوش
با وجودي که گوش يکي از رايج ترين نواحي بدن براي نصب آويزهاست ، اما سوراخ کردن گوش نيز ممکن است عوارضي را به همراه داشته باشد ، از جمله اين عوارض مي توانيم به عفونت ها ، حساسيت به فلزهاي مختلف گوشواره ها ، تشکيل يک بافت برجسته در ناحيه نرمه گوش و نيز پارگي گوش در اثر ضربه اشاره کنيم. ايجاد چند سوراخ بر روي گوش شايع است اما سوراخ کردن لاله گوش (قسمت غضروفي بالاي گوش) خطرناک است.
زيرا اين منطقه غضروفي است و رگ خوني ندارد ، در نتيجه التهاب اطراف سوراخ ايجاد شده ديرتر بهبود پيدا مي کند و احتمال ايجاد عفونت و تاول معمولا در ماه هاي اول بعد از سوراخ کردن ، به خصوص در ماه هاي گرم سال ، زياد است.
علامت ايجاد اين عفونت در قسمت لاله گوش ، تورم دردناک ، گرمي و قرمزي است که معمولا نرمه گوش را درگير نمي کند