davodpor
5th April 2010, 00:12
با دلايل زير ميتوانيد قانع شويد كه از XHTML استفاده كنيد!
1ـ به كارگيري دستورات گرامري در اسناد.
4ـ افزودن عناصر و خصوصيات جديد به زبان با حداقل تأثير بر روي ساختار دستوري ساير عناصر.
ويژگي*هاي XHTML
كنسرسيوم وب*جهاني به*خاطر ويژگي**هاي زير، XHTML را به عنوان نسخه*ي بعدي HTML4 معرفي كرده است:
نسخه*هاي XHTML
XHTML با سه نسخه كه هر كدام DTD مخصوص به خود را دارند ارايه مي*گردد.
كنسرسيوم وب*جهاني بيان استاندارد HTML4.0 در XML را به*جاي استفاده از SGML كه پيچيده*تر مي*باشد، مورد تاييد قرارداده است. تفاوت اصلي كه در HTML و XHTML وجود دارد به DTDهايي مربوط مي*شود كه توسط اين دو زبان مورد استفاده قرار مي*گيرند. DTD مجموعه*اي از تعاريف است كه ساختار منطقي، عناصر و خصوصيات قابل دسترس و مورد استفاده در هر سند را معين مي*كند.
نسخه*ي XHTML Transitional
اين نسخه* براي تبديل اسناد HTML به XHTML انتخاب خوبي است. XML بين محتوا (ساختار) و روشي كه اين محتوا به نمايش در مي*آيد تمايز قايل مي*شود. براي مثال برچسبي مانند <body bgcolor ="#F0F0F0"> كه در HTML وجود دارد در سند XML جايي نخواهد داشت. در XHTML كه در حقيقت يك HTML مبتني بر XML مي*باشد نيز لازم است كه كاراكترهاي نمايشي (مانند ويژگي bgcolor) در شيوه*نامه*هايي جدا از خود سند ارايه گردد. در نسخه*ي موقت XHTML اين نياز برآورده شده و از اين نظر اسناد تهيه شده توسط اين زبان مي*توانند توسط مرورگرهاي قديمي نيز مورد مشاهده قرار گيرند.
نسخه*ي XHTML Strict
در اين نسخه تمام علايم مربوط به نحوه*ي نمايش متن از علايمي كه مربوط به ساختار و محتواي سند هستند جدا شده*اند.در صورتي كه بخواهيد يك عنصر بخصوص به يك روش خاص نمايش داده شود در آن صورت بايد از يك شيوه*نامه استفاده كنيد.
نسخه*ي XHTML Frameset
اگر مي*خواهيد در ساخت صفحات وب*تان مجموعه*اي از Frameها (قاب*ها) را استفاده كنيد، مي*توانيد از اين نسخه* كمك بگيريد. اما اگر محتواي شما تنها داراي يك فريم باشد مي*تواند در يكي از هر دو نسخه*ي قبل علامت*گذاري شود.
از آنجايي كه XHTML1.0 همان HTML 4.0 مي*باشد كه در آن قوانين دستوري اعمال شده است، لذا مرورگرهاي مطيع HTML 4.01 بايد بتوانند كدهاي XHTML را ترجمه كنند. يك چنين مرورگري ممكن است براي اطمينان از رعايت قوانين دستوري، بعضي از كدها را مورد تأييد قرار ندهد.
نمونه*اي از كد XHTML
يك سند XHTML شامل سه قسمت اصلي است: Head , DOCTYPE و Body.
بنابراين ساختار اصلي سند در XHTML مي*تواند به صورت زير باشد:
2ـ جداسازي محتوا و ارايه. 3ـ استاندارد كردن (حذف برچسب*هاي اختصاصيNetscape و Microsoft). 5ـ حذف كدبندي*هاي مشكل*دار براي بهتر كردن عملكرد موتورهاي جستجو. 6ـ بهبود لينك*ها(پيوندها)، براي مثال يك فوق* پيوند موجود در سند XML امكان دارد كه به چندين منبع مختلف اشاره كند. 2ـ خانواده*يXHTML با ويژگي عمل كردن در محيط*هاي مختلف طراحي شده*اند. مطابق با برخي از آمارها تا پايان سال 2002 ، 75 درصد صفحات وب از طريق وسايل غيرروميزي مانند كامپيوترهاي جيبي، تلويزيون و ساير وسايل جانشيني كه به وجود مي*آيند مرور خواهند شد. بنابراين آن وسايل دقيقاً به همان زيرمجموعه*اي از XHTML كه مرورگر كامپيوتر استفاده مي*كند نياز نخواهند داشت. در آن صورت از طريق يك مكانيسم تجزيه* و تحليل*كننده*ي اسناد؛ سرويس*گيرنده*ها، Proxyها و سرويس*دهنده*ها قادر به تغيير محتوا خواهند بود به*گونه**اي كه آن محتوا مبتني بر XHTML شده و بتواند مورد استفاده هر سرويس*گيرنده و يا User agent مبتني بر XHTML واقع شود. در آن صورت سرويس*دهنده، سرويس*گيرنده، Proxy و يا User agentي كه از آن محتوا استفاده مي*كند درباره*ي زيرمجموعه*ي XHTMLي كه دريافت مي*شود تصميم مي*گيرد. 1ـ XHTML يك برنامه*ي XML و قابل گسترش است. يعني برچسب*ها (Tag) يا عناصر جديد مي*توانند به آن اضافه شوند بي*آنكه تمام DTD سند (تعريف نوع سند) را تغيير دهند. در XML نيز معرفي عناصر و يا خصوصيات جديد آسان است. اين كار درباره*ي XHTML 1.1 انجام شده تا در قطعه* برنامه*هايXHTML بتوان دنباله*هاي جديد را اضافه كرد و برنامه*هاي جديد به*وجود آورد. اين قطعه* برنامه*ها اجازه مي*دهند كه هنگام ايجاد محتوا و طراحي نرم*افزارِ سرويس*گيرنده يا User agan، مجموعه ويژگي*هاي فعلي و جديد با هم تركيب شوند. بنابراين طراحان مي*توانند از زيرمجموعه*هاي XHTML استفاده كنند و نيازي نيست كه صفحات آنها تمام زبان*هايXHTML را پشتيباني كند.
کد: <!DOCTYPE...>
<html>
<head>
<title>...</title>
</head>
<body>...</body>
</html>
تعريف مربوط به DOCTYPE بايد هميشه در خط اول يك سند XHTML باشد.
يك سند ساده*ي XHTML
کد: <!DOCTYPE html
PUBLIC"-//W3C//DTD XHTML 1.0 Strict//EN"
"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-strict.dtd">
<html>
<head>
<title>در اينجا نام سند را وارد كنيد </title>
</head>
<body>
<P> در اينجا يك پاراگراف ساده را وارد كنيد</P>
</body>
</html>
تعريفي كه در قسمت DOCTYPE آورده مي*شود نوع سند را مشخص مي*كند. در سند بالا سه خط اول مربوط به DOCTYPE است و مابقي سند همچون يك سند HTML به نظر مي*رسد.
HTML اين توانايي را به ما داد كه بتوانيم متن و گرافيك را بر روي يك صفحه تركيب كرده و يك سيستم تودرتو از فوق*ارتباط*ها (Hyperlinks) را در بين صفحات به*وجود آوريم. اما HTML وقتي كه بخواهد اطلاعات را توصيف نمايد چندان موفق نيست. براي مثال شما مي*توانيد با استفاده از HTML به فرمت كردن يك جدول بپردازيد، اما نمي*توانيد عناصر داده*اي آن را توصيف كنيد.
اگر شما امروز در وب با استفاده از حروف xyz و يا abc به جستجو بپردازيد، معمولاً نتايج رضايت*بخشي را كسب نخواهيد كرد، چون به نظر عمل جستجوي شما ناقص بوده و كلمات كليدي*تان كافي نيستند، اما اين جستجوي بد علت ديگري هم دارد و آن محدوديت HTML است.چون اساساً HTML يك زبان نمايشي است و قادر به توصيف محتواي يك صفحه نيست. شايد اينجا اين سؤال پيش بيايد كه پس محتوا را چگونه مي*توان به نمايش درآورد؟ در پاسخ بايد بگوييم آنچه نياز داريد زباني است كه وسايل كافي براي توصيف داده*ها را فراهم مي*كند. به اين ترتيب شما راحت**تر مي*توانيد به نتايج مورد نيازتان برسيد.
آخرين زباني كه در اين راستا قادر به پاسخ*گويي مي*باشد XML است. به*نظر مي*رسد اين فن*آوري بتواند اينترنت را به*سوي يك دوران جديد و قدرتمند كامپيوتري سوق دهد و نه فقط در جستجوي مطالب؛ بلكه در هر زمينه*اي، اينترنت را غني *سازد.
اين كه آيا XML نهايتاً به عنوان زباني كه براي فرمت كردن وب استفاده مي*شود جانشين HTML خواهد شد يا خير، به پشتيباني مرورگرهاي آينده*ي وب بستگي دارد.
مبدا و اهداف XML
اين زبان توسط گروهي كه به ويرايش و اصلاح SGML پرداخته بودند، ايجاد و در سال 1996 توسط كنسرسيوم وب*جهاني W3C مورد پذيرش واقع شد. اين گروه توسط Jon Bosak كه از شركت Sun Microsystems بود اداره مي*شد و گروه او را افرادي كه علاقه*ي فراواني به ايجاد زبان*هاي علامت*گذاري داشتند تشكيل *دادند. XML XML يك زبان نمايشي نيست، اما با فراهم كردن يك زبان مشترك براي توصيف داده*ها قادر است عمل جستجو را دقيق*تر كرده، اشتراك داده*ها را كارآمدتر ساخته و عمل مرور داده*ها و حركت در ميان آنها را آسان*تر نمايد. البته HTML سهم بسيار بزرگي در وب و اينترنت امروز دارد. اين زبان توانسته نحوه*ي ارايه*ي تمام صفحاتي را كه بر روي وب وجود دارند تعريف كند. XML يك زبان علامت*گذاري از پيش تعريف شده نيست، بلكه فوق*زبان است. اين زبان به شما اجازه مي*دهد كه خودتان به طراحي يك زبان علامت*گذاري بپردازيد. در واقع اين زبان براي توصيف ساختار داده*ها به*كار مي*رود. بنابراين در هر جايي كه داده* وارد، خارج يا ذخيره مي*شود و يا از جايي به جايي ديگر انتقال مي*يابد؛ از اين زبان مي*توان بهره*مند شد. پس XML علاوه بر اين كه در ايجاد صفحات وب مفيد است و دسترسي به اين صفحات را به خوبي سازمان*دهي مي*كند، بلكه مي*تواند پايگاه داده*هاي قديمي كه براي انتقال اطلاعات مالي بين مراكز اداري استفاده مي*شدند را كاملتر نمايد.
1ـ به كارگيري دستورات گرامري در اسناد.
4ـ افزودن عناصر و خصوصيات جديد به زبان با حداقل تأثير بر روي ساختار دستوري ساير عناصر.
ويژگي*هاي XHTML
كنسرسيوم وب*جهاني به*خاطر ويژگي**هاي زير، XHTML را به عنوان نسخه*ي بعدي HTML4 معرفي كرده است:
نسخه*هاي XHTML
XHTML با سه نسخه كه هر كدام DTD مخصوص به خود را دارند ارايه مي*گردد.
كنسرسيوم وب*جهاني بيان استاندارد HTML4.0 در XML را به*جاي استفاده از SGML كه پيچيده*تر مي*باشد، مورد تاييد قرارداده است. تفاوت اصلي كه در HTML و XHTML وجود دارد به DTDهايي مربوط مي*شود كه توسط اين دو زبان مورد استفاده قرار مي*گيرند. DTD مجموعه*اي از تعاريف است كه ساختار منطقي، عناصر و خصوصيات قابل دسترس و مورد استفاده در هر سند را معين مي*كند.
نسخه*ي XHTML Transitional
اين نسخه* براي تبديل اسناد HTML به XHTML انتخاب خوبي است. XML بين محتوا (ساختار) و روشي كه اين محتوا به نمايش در مي*آيد تمايز قايل مي*شود. براي مثال برچسبي مانند <body bgcolor ="#F0F0F0"> كه در HTML وجود دارد در سند XML جايي نخواهد داشت. در XHTML كه در حقيقت يك HTML مبتني بر XML مي*باشد نيز لازم است كه كاراكترهاي نمايشي (مانند ويژگي bgcolor) در شيوه*نامه*هايي جدا از خود سند ارايه گردد. در نسخه*ي موقت XHTML اين نياز برآورده شده و از اين نظر اسناد تهيه شده توسط اين زبان مي*توانند توسط مرورگرهاي قديمي نيز مورد مشاهده قرار گيرند.
نسخه*ي XHTML Strict
در اين نسخه تمام علايم مربوط به نحوه*ي نمايش متن از علايمي كه مربوط به ساختار و محتواي سند هستند جدا شده*اند.در صورتي كه بخواهيد يك عنصر بخصوص به يك روش خاص نمايش داده شود در آن صورت بايد از يك شيوه*نامه استفاده كنيد.
نسخه*ي XHTML Frameset
اگر مي*خواهيد در ساخت صفحات وب*تان مجموعه*اي از Frameها (قاب*ها) را استفاده كنيد، مي*توانيد از اين نسخه* كمك بگيريد. اما اگر محتواي شما تنها داراي يك فريم باشد مي*تواند در يكي از هر دو نسخه*ي قبل علامت*گذاري شود.
از آنجايي كه XHTML1.0 همان HTML 4.0 مي*باشد كه در آن قوانين دستوري اعمال شده است، لذا مرورگرهاي مطيع HTML 4.01 بايد بتوانند كدهاي XHTML را ترجمه كنند. يك چنين مرورگري ممكن است براي اطمينان از رعايت قوانين دستوري، بعضي از كدها را مورد تأييد قرار ندهد.
نمونه*اي از كد XHTML
يك سند XHTML شامل سه قسمت اصلي است: Head , DOCTYPE و Body.
بنابراين ساختار اصلي سند در XHTML مي*تواند به صورت زير باشد:
2ـ جداسازي محتوا و ارايه. 3ـ استاندارد كردن (حذف برچسب*هاي اختصاصيNetscape و Microsoft). 5ـ حذف كدبندي*هاي مشكل*دار براي بهتر كردن عملكرد موتورهاي جستجو. 6ـ بهبود لينك*ها(پيوندها)، براي مثال يك فوق* پيوند موجود در سند XML امكان دارد كه به چندين منبع مختلف اشاره كند. 2ـ خانواده*يXHTML با ويژگي عمل كردن در محيط*هاي مختلف طراحي شده*اند. مطابق با برخي از آمارها تا پايان سال 2002 ، 75 درصد صفحات وب از طريق وسايل غيرروميزي مانند كامپيوترهاي جيبي، تلويزيون و ساير وسايل جانشيني كه به وجود مي*آيند مرور خواهند شد. بنابراين آن وسايل دقيقاً به همان زيرمجموعه*اي از XHTML كه مرورگر كامپيوتر استفاده مي*كند نياز نخواهند داشت. در آن صورت از طريق يك مكانيسم تجزيه* و تحليل*كننده*ي اسناد؛ سرويس*گيرنده*ها، Proxyها و سرويس*دهنده*ها قادر به تغيير محتوا خواهند بود به*گونه**اي كه آن محتوا مبتني بر XHTML شده و بتواند مورد استفاده هر سرويس*گيرنده و يا User agent مبتني بر XHTML واقع شود. در آن صورت سرويس*دهنده، سرويس*گيرنده، Proxy و يا User agentي كه از آن محتوا استفاده مي*كند درباره*ي زيرمجموعه*ي XHTMLي كه دريافت مي*شود تصميم مي*گيرد. 1ـ XHTML يك برنامه*ي XML و قابل گسترش است. يعني برچسب*ها (Tag) يا عناصر جديد مي*توانند به آن اضافه شوند بي*آنكه تمام DTD سند (تعريف نوع سند) را تغيير دهند. در XML نيز معرفي عناصر و يا خصوصيات جديد آسان است. اين كار درباره*ي XHTML 1.1 انجام شده تا در قطعه* برنامه*هايXHTML بتوان دنباله*هاي جديد را اضافه كرد و برنامه*هاي جديد به*وجود آورد. اين قطعه* برنامه*ها اجازه مي*دهند كه هنگام ايجاد محتوا و طراحي نرم*افزارِ سرويس*گيرنده يا User agan، مجموعه ويژگي*هاي فعلي و جديد با هم تركيب شوند. بنابراين طراحان مي*توانند از زيرمجموعه*هاي XHTML استفاده كنند و نيازي نيست كه صفحات آنها تمام زبان*هايXHTML را پشتيباني كند.
کد: <!DOCTYPE...>
<html>
<head>
<title>...</title>
</head>
<body>...</body>
</html>
تعريف مربوط به DOCTYPE بايد هميشه در خط اول يك سند XHTML باشد.
يك سند ساده*ي XHTML
کد: <!DOCTYPE html
PUBLIC"-//W3C//DTD XHTML 1.0 Strict//EN"
"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-strict.dtd">
<html>
<head>
<title>در اينجا نام سند را وارد كنيد </title>
</head>
<body>
<P> در اينجا يك پاراگراف ساده را وارد كنيد</P>
</body>
</html>
تعريفي كه در قسمت DOCTYPE آورده مي*شود نوع سند را مشخص مي*كند. در سند بالا سه خط اول مربوط به DOCTYPE است و مابقي سند همچون يك سند HTML به نظر مي*رسد.
HTML اين توانايي را به ما داد كه بتوانيم متن و گرافيك را بر روي يك صفحه تركيب كرده و يك سيستم تودرتو از فوق*ارتباط*ها (Hyperlinks) را در بين صفحات به*وجود آوريم. اما HTML وقتي كه بخواهد اطلاعات را توصيف نمايد چندان موفق نيست. براي مثال شما مي*توانيد با استفاده از HTML به فرمت كردن يك جدول بپردازيد، اما نمي*توانيد عناصر داده*اي آن را توصيف كنيد.
اگر شما امروز در وب با استفاده از حروف xyz و يا abc به جستجو بپردازيد، معمولاً نتايج رضايت*بخشي را كسب نخواهيد كرد، چون به نظر عمل جستجوي شما ناقص بوده و كلمات كليدي*تان كافي نيستند، اما اين جستجوي بد علت ديگري هم دارد و آن محدوديت HTML است.چون اساساً HTML يك زبان نمايشي است و قادر به توصيف محتواي يك صفحه نيست. شايد اينجا اين سؤال پيش بيايد كه پس محتوا را چگونه مي*توان به نمايش درآورد؟ در پاسخ بايد بگوييم آنچه نياز داريد زباني است كه وسايل كافي براي توصيف داده*ها را فراهم مي*كند. به اين ترتيب شما راحت**تر مي*توانيد به نتايج مورد نيازتان برسيد.
آخرين زباني كه در اين راستا قادر به پاسخ*گويي مي*باشد XML است. به*نظر مي*رسد اين فن*آوري بتواند اينترنت را به*سوي يك دوران جديد و قدرتمند كامپيوتري سوق دهد و نه فقط در جستجوي مطالب؛ بلكه در هر زمينه*اي، اينترنت را غني *سازد.
اين كه آيا XML نهايتاً به عنوان زباني كه براي فرمت كردن وب استفاده مي*شود جانشين HTML خواهد شد يا خير، به پشتيباني مرورگرهاي آينده*ي وب بستگي دارد.
مبدا و اهداف XML
اين زبان توسط گروهي كه به ويرايش و اصلاح SGML پرداخته بودند، ايجاد و در سال 1996 توسط كنسرسيوم وب*جهاني W3C مورد پذيرش واقع شد. اين گروه توسط Jon Bosak كه از شركت Sun Microsystems بود اداره مي*شد و گروه او را افرادي كه علاقه*ي فراواني به ايجاد زبان*هاي علامت*گذاري داشتند تشكيل *دادند. XML XML يك زبان نمايشي نيست، اما با فراهم كردن يك زبان مشترك براي توصيف داده*ها قادر است عمل جستجو را دقيق*تر كرده، اشتراك داده*ها را كارآمدتر ساخته و عمل مرور داده*ها و حركت در ميان آنها را آسان*تر نمايد. البته HTML سهم بسيار بزرگي در وب و اينترنت امروز دارد. اين زبان توانسته نحوه*ي ارايه*ي تمام صفحاتي را كه بر روي وب وجود دارند تعريف كند. XML يك زبان علامت*گذاري از پيش تعريف شده نيست، بلكه فوق*زبان است. اين زبان به شما اجازه مي*دهد كه خودتان به طراحي يك زبان علامت*گذاري بپردازيد. در واقع اين زبان براي توصيف ساختار داده*ها به*كار مي*رود. بنابراين در هر جايي كه داده* وارد، خارج يا ذخيره مي*شود و يا از جايي به جايي ديگر انتقال مي*يابد؛ از اين زبان مي*توان بهره*مند شد. پس XML علاوه بر اين كه در ايجاد صفحات وب مفيد است و دسترسي به اين صفحات را به خوبي سازمان*دهي مي*كند، بلكه مي*تواند پايگاه داده*هاي قديمي كه براي انتقال اطلاعات مالي بين مراكز اداري استفاده مي*شدند را كاملتر نمايد.