قطعات الکتریکی بعد از رده خارج شدن به کجا می روند؟
حتما میدانید که زباله های الکترونیکی ، برخلاف ظاهر تمیز و نظیف که دارند ، اصلا بی آزار و بی خطر نیستند ، بلکه به علت وجود فلزات سنگین مثل سرب و کادمیم و هیدروکربنهای سمی ، بسیار خطرناک هستند و بازیافت اونها در اروپا و آمریکا ، کلی قوانین سفت و سخت دارد که رعایتشان کار حضرت فیل است.
ولی اصلا نگران نباشند دوستان امریکایی و اروپایی ما ، پس کشورهای جهان سوم برای چه روی نقشه ترسیم شده اند؟!؟
سرانه تولید زباله الکترونیکی در دنیا حدود ۲۰۰ گرم و در آمریکا حدود ۵/۱ کیلوگرم در سال است ، ولی چه باک ؟! سالی حدود ۵۵۰،۰۰۰۰ تن ( ۵۰ هزار کامیون پر) زباله خطرناک دارید؟ قوانین باعث میشود نتوانید نابودشان کنید ؟ کاری ندارد ، بریزیدشان داخل ۵۰هزار کانتینر و بفرستید به جهان سوم .
اینهم گزارش خبرنگار Times
از یک دهکده در چین که ۵۷٪ زباله الکترونیکی دنیا را بازیافت میکند:
تصاویر خیلی گویا است ولی توضیحات خبرنگار را هم زیر هر تصویر نوشته ام .
شهرک گیو Guiyu در چین محل تمرکز ۵۵۰۰ بنگاه کوچک و متوسط است که همگی مشغول بازیافت زباله های الکترونیکی هستند. بنا بر آمار رسمی ، سالانه ۷۵۰،۰۰۰ تن انواع زباله الکترونیک شامل کامپیوتر ، موبایل و غیره وارد این شهر میشود.
صنایع زیر پله ای این شهرک ، دهها هزارنفر کارگر را به خود جذب کرده که اکثرا به صورت خانوادگی در این شهرک فعالیت میکنند.
یکی از مهمترین محصولات بازیافت بوردهای الکترونیک ، سرب ، قلع ، مس و طلای موجود در آنها است. در این عکس یک کارگر مشغول حرارت دهی یک بورد کامپیوتر برای استخراج فلزات موجود در آن است.
شهر آیهای سیاه ، لقب این شهرک است. اکثر پسماندهای ناشی از بازیافت زباله های الکترونیک ، به همراه خاکستر باقیمانده از سوخت ذغال سنگ (منبع انرژی رایج شهرک) به جویها و کانالهای شهر راه پیدا میکنند و آلودگی شدید منابع سطحی و آب چاهها را موجب میشوند. تقریبا ۸۰ درصد مواد اولیه صنایع بازیافت این شهر از اروپا و امریکا تامین میشود. گیو و شهرک های مشابه آن در افریقا و هند ، به دلیل هزینه های نزدیک به صفر بازیافت ، مورد علاقه شدید شرکتهای امریکایی و اروپایی هستند که برای بازیافت این زباله ها قوانین سفت و سختی دارند. مطابق آمار رسمی ، در آمد شهرک گیو از بازیافت حدود ۶۵% زباله الکترونیک جهان ، در سال در حدود ۷۵ میلیون دلار است . ( معادل درآمد سرانه ۳۰۰۰ آمریکایی)
حتما میدانید که زباله های الکترونیکی ، برخلاف ظاهر تمیز و نظیف که دارند ، اصلا بی آزار و بی خطر نیستند ، بلکه به علت وجود فلزات سنگین مثل سرب و کادمیم و هیدروکربنهای سمی ، بسیار خطرناک هستند و بازیافت اونها در اروپا و آمریکا ، کلی قوانین سفت و سخت دارد که رعایتشان کار حضرت فیل است.
ولی اصلا نگران نباشند دوستان امریکایی و اروپایی ما ، پس کشورهای جهان سوم برای چه روی نقشه ترسیم شده اند؟!؟
سرانه تولید زباله الکترونیکی در دنیا حدود ۲۰۰ گرم و در آمریکا حدود ۵/۱ کیلوگرم در سال است ، ولی چه باک ؟! سالی حدود ۵۵۰،۰۰۰۰ تن ( ۵۰ هزار کامیون پر) زباله خطرناک دارید؟ قوانین باعث میشود نتوانید نابودشان کنید ؟ کاری ندارد ، بریزیدشان داخل ۵۰هزار کانتینر و بفرستید به جهان سوم .
اینهم گزارش خبرنگار Times
از یک دهکده در چین که ۵۷٪ زباله الکترونیکی دنیا را بازیافت میکند:
تصاویر خیلی گویا است ولی توضیحات خبرنگار را هم زیر هر تصویر نوشته ام .
شهرک گیو Guiyu در چین محل تمرکز ۵۵۰۰ بنگاه کوچک و متوسط است که همگی مشغول بازیافت زباله های الکترونیکی هستند. بنا بر آمار رسمی ، سالانه ۷۵۰،۰۰۰ تن انواع زباله الکترونیک شامل کامپیوتر ، موبایل و غیره وارد این شهر میشود.
صنایع زیر پله ای این شهرک ، دهها هزارنفر کارگر را به خود جذب کرده که اکثرا به صورت خانوادگی در این شهرک فعالیت میکنند.
یکی از مهمترین محصولات بازیافت بوردهای الکترونیک ، سرب ، قلع ، مس و طلای موجود در آنها است. در این عکس یک کارگر مشغول حرارت دهی یک بورد کامپیوتر برای استخراج فلزات موجود در آن است.
شهر آیهای سیاه ، لقب این شهرک است. اکثر پسماندهای ناشی از بازیافت زباله های الکترونیک ، به همراه خاکستر باقیمانده از سوخت ذغال سنگ (منبع انرژی رایج شهرک) به جویها و کانالهای شهر راه پیدا میکنند و آلودگی شدید منابع سطحی و آب چاهها را موجب میشوند. تقریبا ۸۰ درصد مواد اولیه صنایع بازیافت این شهر از اروپا و امریکا تامین میشود. گیو و شهرک های مشابه آن در افریقا و هند ، به دلیل هزینه های نزدیک به صفر بازیافت ، مورد علاقه شدید شرکتهای امریکایی و اروپایی هستند که برای بازیافت این زباله ها قوانین سفت و سختی دارند. مطابق آمار رسمی ، در آمد شهرک گیو از بازیافت حدود ۶۵% زباله الکترونیک جهان ، در سال در حدود ۷۵ میلیون دلار است . ( معادل درآمد سرانه ۳۰۰۰ آمریکایی)
برای استخراج اندک طلا و نقره موجود در بوردهای کامپیوتر ، از حمام تیزاب (اسید نیتریک و سولفوریک) استفاده میشود که پسماندهای وحشت آوری تولید میکند. گزارشهای مراکز بهداشتی ، حاکی از میزان سرب بسیار بالا در خون کودکان گیو و شیوع مسمومیت سرب در میان کودکان این شهرک است. کودکانی که تقریبا از ۶ سالگی مشغول به کار میشوند.
