درباره Java 2 platform micro Edition یا J2ME

Java2 Micro Edition
مفهوم اينكه يك سايز براي همه گنجانده نشده است ، Sun Microsystems در تابستان 1999 ويرايش جديدي از محيط کاري Java را با نام Java2 Micro Edition آغاز نمود. با ويرايش جديد، Java قصد دارد محيط نرم افزاري را در هر جا بين مشتري و سيستم هاي Embeded ( ادغام شده ) مشترك سازد . J2ME به نظر مي آيد اولين گام واقعي در جهت سيستم هاي Embeded در تمام مدت تاريخچه Java باشد . اين بدان معني نمي باشد كه ماشين هاي vice versa بوسيله جاوا در آينده نزديك قدرتمند باشد اما آن ممكن است بدين معنا باشد كه ما سه بخش برنامه هاي كاربردي جاوا را در تلفن هاي موبايل يا PDA ها در سالهاي بعدي اجرا مي كنيم . تكنولوژي پشت سر J2ME يك ماشين مجازي Java (JVM) بسيار كوچك به نام KVM است و تنها مقدار مينيمم كتابخانه interface برنامه نويسی برنامه كاربردي Java را شامل مي شود . (Java API)، حرف K در نام ماشين مجازي Java در J2ME به مفهوم Kilo ، تعيين مي كند كه J2ME سايز محيط اجرايي ماشين مجازي lo ها يا loo ها كيلو بايت نه مگابايت اندازه گيري شده است . اين ماشين مجازي تنها در deviceهاي بسيار كوچك كاربرد دارد با اين حال يك ماشين مجازي جاوا كه كاملاً مطابق با يك J2ME است در deviceهايي كه حافظه بسيار و سيستم هاي عملياتي پيشرفته مهيا مي كند بكار مي رود . چگونه اين دو محيط تعيين شده اند و چگونه آنها از يكديگر تشخيص داده مي شود در زير بخش هاي زير بحث مي شود .

پيكر بندي J2ME : CDC و CLDC
ويرايش هاي محيط كاري جاوا و deviceهاي شبيه جعبه Set-top تلويزيون ، تلويزيونهاي اينترنتي و ارتباط گرهاي high-end يك رنج وسيعي از امكانات interface كاربر را دارد و به علاوه هزينه حافظه در رنج 2 تا 16 مگابايت است . به عبارت ديگر deviceهاي شبيه تلفن هاي موبايل داده ، pager و personal organizer ها يك interface كاربردي خيلي ساده دارد و هزينه حافظه سطح پايين است بر اساس رنج بزرگ انواع مختلف deviceها در موقعيت بازار J2ME ، sun ، J2ME را به دو پيکربندي تقسيم مي كند . پيكر بندي خصوصيت ماشين مجازي ، ويژگيهاي زبان جاوا و كلاسهاي API جاوا را براي هر پيكربندي محيط تعيين مي كند . سازنده device هاي پشتيباني J2ME بايد همه ويژگيهاي محيط كاري Java كه بوسيله پيکربندي متناظر تعيين شده اند پياده سازي كند جهت دوري از تكه تكه شدن fragmentation، sun دو پيکربندي به نام هاي زير را معرفي مي كند .

•پيكربندي device مرتبط شده ( متصل) CDC
CDC همه deviceهايي كه رنج وسيعي از امكانات interface كاربر و هزينه حافظه در رنج 2 تا 16 مگابايت را پوشش مي دهد . deviceهايي شبكه جعبه هاي Set-top تلويزيون (تلوزيون هاي اينترنتي) وارتباط دهنده هاي high-end بوسيله CDC خدمت مي كنند .CDC بوسيله deviceهايي كه به پياده سازي كامل ماشين مجازي جاوا نياز دارند و يك مجموعه API از طريق پرونده هاي اضافه ، شامل تمام محيط كاري Java ، API ويرايش استاندارد استفاده شده است.

•پيکربندي device متصل محدود شده (CLDC )
CLDC deviceهايي را كه interface كاربر بسيارساده اي دارد و به علاوه هزينه حافظه سطح پايين دارند را پوشش مي دهد . deviceهايي شبيه تلفن هاي موبايل داده ، pager و personal organizer ها بوسيله CLDC خدمت مي كنند . CLDC نيازمند 160 کيلو بايت تا 512 كيلو بايت از كل هزينه حافظه است . گنجايش محيط اجرايي جاوا داخل چنين deviceهاي منبع اجباري و كوچك ، بايد بسيار خلاصه شده باشد . امنيت مربوط به کاهش يافتن ها در بخش هاي بعدي مطرح شده اند .
توابع اصلي در CDCو CLDC از J2SE به ارث مي رسد . همه كلاسهايي كه از J2SE با صراحت يكسان به ارث رسيده اند يا مجموعه ای از كلاسهاي متناظر در J2SE و كلاسهايي كه در خارج از محيط J2SE ممكن است نامهاي كلاس جاوا را بكار نبرد می باشند . بنابراين سازگاري روبه بالا بين ويرايش هاي متفاوت محيط هاي كاري جاوا دست يافتني است . به علاوه همه ويژگيهاي پياده سازي شده در CLDC نيز در CDC جهت دستيابي سازگاري رو به بالا بين پيكر بندي J2ME پياده سازي شده اند. بنابراين همه برنامه هاي كاربردي پياده سازي شده در محيط كاري CLDC مي تواند در محيط كاري CDC اجرا شود .

شايستگي J2ME براي deviceهاي موبايل
فعلاً تنها يك پروفايل MIDP براي تلفن هاي موبايل ايجاد شده است MIDP ، مدل برنامه كاربردي خيلي منحصر شده را فراهم مي كند كه MIDlet نام دارد،که کاملاً شبيه مدل برنامه کاربردی Applet است.به اضافه مدل برنامه کاربردی Applet ، MIDlet ها مجوز دستيابي جهت باز كردن HTTP ارتباطات شبكه اي و ذخيره داده روي حافظه محلي را ندارد . اين دو خصوصيت قابل استفاده بيشتري را براي MIDlet ها نسبت به Applet امروزي مي دهد. به عنوان مثال يك بازي MIDletجهت ذخيره وضعيتش به انباره حافظه محلي تا زمانيكه متوقف شود مجوز داده مي شود . زمان بعدی كه بازي اجرا مي شود ، آن مي تواند وضعيتش را از آيتم داده ذخيره شده بخواند و يك كاربر مي تواند در آن وضعيت ،بازي را ادامه دهد . همانطور كه گفته شد MIDP برنامه كاربردي ارتباطات شبكه HTTP را فراهم مي كند . به هر حال ، MIDP هر روشی را براي امنيت ارتباطات شبكه اي مهيا نمي كند . براي مثال ، اگر يك بانك بخواهد يك برنامه كاربردي MIDlet كه مي تواند برای مديريت حساب بانكي كاربر از طريق device CLDC استفاده شود مجوز دهد ،چگونه اطلاعات ايمن – حساس بين device کاربر و سرور بانک انتقال می يابد. هيچ راهي براي انتقال اطلاعات ايمن روي شبكه در سطح برنامه كاربردي وجود ندارد . انتقال اطلاعات ايمن مي تواند در همان سطح فراهم شود ، اگر پروتكل تحت HTTP مكانيزم هاي امنيتي را فراهم كند . براي مثال ، پروتكل برنامه كاربردي بي سيم ( WAP ) خودش لايه امنيتي دارد . اما چنين پروتكل هايي خارج از محدوده محيط جاوا هستند .

نتيجه گيري :
مفهوم مقاله نشان مي دهد كه يك سايز در همه سطح J2ME گنجانده نمي شود. Sun آن را به پيكربنديهايي تقسيم بندي مي كند . فعلاً ، دو پيكر بندي مشخص شده اند . CDC كاملاً با مدل امنيتي محيط كاري J2SE سازگار است . به هر حال CDC هر تابع رمزگذاري رمزگشايي را فراهم نمي كند اين بدان مفهوم است كه برنامه كاربردي مي تواند روش ايمني در device CDC اجرا كند ، اما آنها نمي توانند با روش ايمن جهاني ارتباط برقرار كنند . در محدوده برنامه هاي كاربردي شبكه ، حذف كلاس هاي رمزگذاري و رمزگشايي و توابع بي فايده مي باشد . CLDC يك مدل امنيتي بسيار انحصاري را فراهم مي كند. مدل Sandbox با حذف خصوصيات زبان جاوا بدست مي آيد . يك پروفايل در بالاي CLDC ، MIDP ، چهارچوب برنامه كاربردي كه چهارچوب شبكه Applet است را فراهم مي كند. MIDP امكانات ذخيره داده و ارتباطات شبكه HTTP را فراهم مي نمايد .
منبع : http://java.sun.com