پند نامهتا صــــــــــــاحب ملک و پلـــــــه و پــــــول نباشی
در دیده ی ** لایـــــــــــــق و مقبــــــول نباشی
هشتت گرو نه بـــوَِد ای دوست اگــــــــــر تــــــو
در داد وستـــــد آخــــــــــــر بامبــــــــــول نباشی
با حقــــّــــــه چــــــــو بارت برسد سهــل به منزل
منّت کش بــــــــــــــازو و کت و کـــــــــول نباشی
منقـــــــول نشــو مُنگل و ابله بـــــــــــــه حکایات
تا در شکـــــــــــــــم گرگ چــــــو منگول نباشی!
باید کـــــــــــه در ایــن زندگی دوز و کلـــــــک بار
با گـــــــــول زدن سعـــی کنی گــــــــول نباشی!
با کیـــــــــد و ریـــــــا نرم بزن پنبــــــه ی ** را
تا تابلـــــــــــو از بستــــــــــن ششلــــول نباشی
نشنو سخــــــــن ** که به انصــــــــاف گرایی
آن به که به این مضحکــــــه مشغــــول نباشی
کـــــــــر بودن آدم همــــــه از لطف الهی است
گیرم که تو کـــــر باشی ومسئـــــــــول نباشی!
کـــژ بــــــاش و کـــــژاندیش و گریزان ز صداقت
زنهـــــــار که سرگشتــــــــه چو شاغول نباشی
پا بر ســــــر مظلــــــــوم نه و پیشــــــروی کن
هشدار که غمخـــــــــــــوار شل وشول نباشی
گیرم که تـــــو را قدرت آرنولـــــــــد نبوده است
حیف است در این معرکه هر کــــــــــول نباشی
**
ای شاعر! از این قافیـــــــه و وزن رهــــــا شو
تا بندی این شیــــــــوه ی معمــــــــول نباشی
خوب است کمی نیز چنـــــــان خیـــــل مدرنان
دربنـــــــــــــــد مفاعیلُ مفاعـــــول(!) نباشی
معنی و لطافت چه کسی گفت که اصل است؟
بگذار بر این قاعــــــــــــــده مشمــــول نباشی
بگریز ز غمهــــــا که در این عمـــــــــر دو روزه
خوش نیست که خوش خنده وشنگول نباشی
با خنــــــده به درمــــــان دل غمـــــزده برخیز
تــا دلــــــــزده از شربت و کپســـــول نباشی!