. رم های DDR2 با توانایی انتقال ۴ مقدار دیتا و رم های DDR3 با افزایش آن به ۸ مقدار دیتا در یک واحد زمانی، به این اهداف خود رسیدند.
بدین ترتیب اگر هر واحد زمانی را ۱۰۰ مگاهرتز حساب کنیم، این مقدار در رم های DDR تا ۱۶۰۰ مگابایت بر ثانیه و در رم های DDR2 و DDR3 به ترتیب تا ۳۲۰۰ و ۶۴۰۰ مگابایت بر ثانیه افزایش می یابد.
و بدیهی است که هر چه حجم قابل جابجایی در هر ثانیه بیشتر باشد، بهینه تر است.
قابلیت ها و سازگاری
درست است که پهنای باند بالا، قابلیت موثری برای رم به حساب می آید، اما در حقیقت ۹۹ درصد برنامه ها توانایی استفاده کامل از پهنای باند بالا را ندارند.
این قابلیت به نوع کاربری کامپیوتر وابسته است.
یک کامپیوتر سرور و یا یک کامپیوتر رومیزی معمولی به یک میزان از پهنای باند بالای رم شان استفاده نمی کنند.
برای اینکه بدانید حافظه رم شما چه مقدار از پهنای باندش استفاده می کند می توانید از Benchmark Softwareهایی که به منظور تست حافظه و توانایی کامپیوتر طراحی شده اند استفاده کنید.