- جايگزينی بسيار عالی برای برنامه Fdisk ماکروسافت که تحت داس اجرا ميشه. 2- قابليت تغير اندازه پارتيشن ها بدون از دست دادن اطلاعات داخل اونها. 3- چسباندن چندين پارتيشن به يکديگر و يا تبديل يک پارتيشن به چند پارتيشن. 4- فرمت کردن و پارتيشن بندی در کمتر از 1 سوت و نيم (تقريبا نصف سه سوت) 5- خيلی کارهای ديگه... 6- و غيره... 7- ... File Systemهای مختلف: File System های مختلفی وجود داره که مهمترينهاش رو توضيح ميدم. 1- FAT يا File Allocation Table سيستمی بود که از زمان داس مورد استفاده بود و به FAT 16 مشهور بود.
اين سيستم که هنوز هم ويندوزهای مختلف ميشناسنش و اطلاعات داخلش رو نشون ميدن، در زمان خودش خيلی خوب بود. ولی بعدها که هارد ديسکهای ظرفيت بالا به بازار اومد. ديگه نميتونست مديريت مناسبی برای حجمهای بالا ارايه کنه. از محدوديتی كه FAT 16 داشت اين بود كه نميشد پارتيشنهايی بزرگتر از 2 گيگابايت داشت. به همين خاطر از ويندوز 98 به بعد، يك سيستم ديگه اومد به نام FAT 32. 3- NTFS يا New Technology File System كه با ويندوز NT به بازار اومد و ميتونست اشكالات FAT يا FAT32 را برای هاردهای بزرگ پوشش بده و به عنوان يك فايل سيستم برای هاردهای ظرفيت بالا و هاردهای سرورها شد. از خصوصيات اين فايل سيستم ميشه به عدم محدوديت اندازه فايل و پارتيشن و جلوگيری از نوشتن اطلاعات بر روی نقاط معيوب هاردديسك (Bad Sector)، قابليت رمزگذاری بر روی اطلاعات و محدود كردن دسترسی بر اساس كاربر اشاره كرد. پارتيشنهايی كه از اين فايل سيستم استفاده ميكنن رو فقط ميشه توی ويندوزهای NT، 2000، XP و NET. استفاده كرد.
يعنی در ويندوز 98 يا ME نميتونيد اطلاعات داخل اونها رو بخونيد يا بنويسيد. (البته برنامه های كمكی برای اين كار وجود داره) 4- Linux Ex2/ Ex3 دو فايل سيستم معروف لينوكس هستند كه به صورت پيش فرض در نسخه‌های مختلف لينوكس استفاده ميشه. اگر تا بحال فقط از ويندوز استفاده كردين احتمالا اين فايل سيستم رو تا به حال نديدين. خصوصيت بارز اون امكان داشتن پارتيشن تا اندازه 4 ترا بايت (4000 گيگابايت) و قابليت بازيابی بسيار بالای اطلاعات است. هيچكدام از سيستمهای عامل ماكروسافت تا به حال امكان استفاده از پارتيشنهای لينوكس رو در اختيار نگذاشتن، يعنی اطلاعات داخل اونها رو نميشه (البته نرم افزارهای خاصی برای اين كار هست) خواند و نوشت. 5- انواع ديگر: فايل سيستمها به همين تعداد محدود نميشن. تقريبا هر سيستم عاملی برای خودش يك فايل سيستم مجزا داره، مثلا Novel يا Os/2 هر كدوم فايل سيستم خودشون رو دارن ولی كسی كه با ويندوز كار ميكنه، كمتر با اونها سر و كار داره. 1- Primary كه معمولا پارتيشن اصلی و اوليه محسوب ميشه برای اينكه سيستم‌عاملهای ماكروسافت (منظورم انواع Dos و Windows است) بتونن اجرا (Boot) بشن لازمه كه حداقل يك پارتيشن از اين نوع وجود داشته باشه و اسم اون هم C باشه. ممكنه شما هم ويندوز را توی پارتيشن ديگری نصب كرده باشين، ولی حتما بايد يك پارتيشن Primary داشته باشين كه اسمش هم C باشه. ويندوز توی اين پارتيشن يك سری فايل سيستمی ميريزه كه اگه نباشه ويندوز اجرا نميشه. (مثلا توی ويندوز XP فايلهای Boot.ini, NTDETECT.COM از فايلهای سيستمی هستند كه توی پارتيشن C ريخته ميشن) 2- Extended در اصل اين نوع پارتيشن خودش يك جور پارتيشن Primary محسوب ميشه كه به عنوان يك ظرف برای پارتيشنهای Logical به كار ميرن. اگه هارد ديسك شما بيشتر از يك پارتيشن داشته باشه، حتما يكی از اين پارتيشنها داره. (توی برنامه پارتيشن مجيك با رنگ آبی آسمانی نشون داده شده.) 3- Logical وقتی بخواهيم بيش از يك پارتيشن داشته باشيم، بايد بعد از پارتيشن اصلی (Primary) يك پارتيشن Extended داشته باشيم و داخل اون رو ميتونيم به هر تعداد پارتيشن كه بخواهيم تقسيم كنيم. معمولا پارتيشنهای D , E و .. كه همه دارند از اين نوعه. البته نوع File System اين پارتيشنها ميتونه متفاوت باشه و مثلا يك پارتيشن Logical از نوع Fat32 و يكی از نوع NTFS داشت.
1- نقشه ديسک 2- صفحه کنترل 3- دکمه های اجرايی 1- نقشه ديسک، يک نمای کلی از هارد ديسک شما نشون ميده، با يک نگاه ميتونيد بگين که هر پاريتيشن چقدر جا گرفته و از چه سيستمی (File System) استفاده ميکنه. به عنوان مثال يک نگاه به نقشه هارد ديسک من بندازين. همونطور که ديده ميشه، من چهارتا پارتيشن دارم. اولی که C هست و اسمش رو هم OS گذاشتم، چون صفحه کوچيک بوده حجمش رو نشون نداده،
__________________
سلام مهمان گرامی؛
به کیان ست خوش آمدید برای مشاهده انجمن با امکانات کامل می بايست از طريق این لینک عضو شوید.
به کیان ست خوش آمدید برای مشاهده انجمن با امکانات کامل می بايست از طريق این لینک عضو شوید.
پاسخ با نقل قول
