هرچند چنین بهنظر میرسد که عرضه تراشه 48هستهای جدید اینتل موسوم به Single-chip Cloud Computer علاوه بر قابلیتهای موجود در محصول مذکور یک نام تبلیغاتی است، اما گامی بزرگ برای حضوری قدرتمند در عرصه محاسبات سنگین و علمی به شمار میآید. خبرمعرفی تراشه جدید اینتل دربسیاری از رسانههای آیتی منتشر و جنبههای مختلفی از آن بررسی شدهاست. عدهای ویژگیهای فنی آن را بررسی کردهاند و برخی نیز به اهداف اینتل از عرضه چنین تراشهای پرداختهاند. بنابراین، در ادامه خلاصهای از ویژگیهای فنی و تجاری این تراشهها را بیان میکنیم.
تراشه جدید 567 میلیمترمربعی اینتل 24مجموعه دوهستهای دارد که بین هر دو هسته یک روتر یا مسیریاب گنجانده شده و دارای چهار کنترلر حافظه رم DDR3 باقابلیت پشتیبانی از هشت گیگابایت حافظهاست. اینتل در زمان معرفی این تراشه 1,3 میلیارد ترانزیستوری اعلام کردهبود، محصول جدید خود را درنیمه نخست سال 2010 روی مادربردهای استاندارد و برای استفاده پژوهشگران عرضه خواهدکرد. تراشه مذکور دارای یک شبکه شامل یک گره 4×6 و مش دوبعدی است. هر هسته میتواند نرمافزار مستقل خودرا بهعنوان یک پردازنده IA-32 (معماری کنونی تراشههای اینتل) اجرا کند. باتوجه به اینکه48 هسته درقالب 24 بخش دوهستهای (Tile) با مسیریاب مختص خود ساخته شدهاند، مجموعه Tileها یک شبکه مش ایجاد میکنند و میتوانند با نرخ 256 گیگابیت برثانیه باهم ارتباط برقرارکنند. این ساختار در شکل یک نشان داده شدهاست.
ساختار تراشه SCC
این تراشه با ویندوز و لینوکس سازگار است و هستهها چنان طراحی شدهاند که بتوانند باتوجه به وضعیتهای مختلف، بازدهی برابر یک مگاهرتز تا یک گیگاهرتز داشته باشند. طبق اظهارات اینتل انتخاب نام برای این محصول جدید دشوار بود، اما همانطور که این امکان فراهم بود که سرورهای بیشتری را به یک دیتاسنتر بیافزاییم، در این تراشه نیز میشد تعداد زیادی هسته را به آن اضافهکرد. همچنین از آنجا که ارتباط هستههای پردازشی در درون این تراشه شبیه سرورهای شبکه در یک دیتاسنتر است و قابلیت پردازشی این تراشه یک دیتاسنتر مجازی محاسبات کلاود ایجاد میکند، اینتل برای این محصول خود نامSingle-chip Cloud Computer رابرگزید. اینتل اظهار میدارد، این تراشه ده تا بیست برابر قدرتمندتر از برترین پردازندههای چندهستهای کنونی خود است و موضوع قابلتوجه آنکه میزان انرژی مصرفی آن با تراشههای کنونی یکسان است. SCC دوسال پس از اعلام برنامه اینتل مبنی برساخت تراشهای هشتاد هستهای عرضه میشود. مسئولان اینتل درآنزمان گفتهبودند، برای عرضه تراشه هشتاد هستهای به پنج تا هشت سال زمان نیاز دارند. با این همه، چندی پیش اینتل در گفتوگویی با کامپیوترورلد اظهار داشت، مهندسان به مرحله توسعه این تراشه نزدیک شدهاند.
با این همه SCC نه یک دستاورد مبتنی بر فناوری جدید، بلکه تراشهای است که هرچند قدرتمند، اما بااستفاده از همان فناوریهای رایج اینتل ساخته شدهاست. ساخت تراشهای چنین پیچیده و عرضه آن در تعدادی اندک هزینه زیادی را برای اینتل درپی داشتهاست. حتی اگر اینتل برای استفاده از این تراشه در برنامههای علمی پیشپرداخت دریافت کند، همچنان هزینههای صرف شده برای آن جبران نخواهد شد. بهزعم برخی کارشناسان اینتل سختافزاری را با تنظیمات مختلف عرضه کرده و چنین وانمود میکند که دستاوردی جدید است. شاید بتوان این را یک راهبرد تجاری اثرگذار برای اینتل بهشمار آورد، زیرا اینتل بدون استفاده از طراحی جدید، معماری متفاوتی ایجاد میکند. آنچه در محصول جدید اینتل قابلتوجه است، صرفهجویی آن در میزان استفادهاز برق است. بازده این تراشه مانند دوازده پردازنده چهارهستهای، اما میزان استفاده آن از برق تنها برابر با یک پردازنده چهارهستهای است. علاوه بر مزیت صرفهجویی این تراشه، سازمانهای مختلف میتوانند با استفاده ازآن دیتاسنترهای خود را کوچکتر کرده و هزینه کمتری را برای خنکسازی آن صرف کنند. اینتل و رقبایش برای ساخت هستههایی هرچه بیشتر درتراشههای خود بایکدیگر دررقابت هستند. Tilera تراشههایی با 36 و 64 هسته تولید کرده و چندی پیش ساخت پردازندهای صدهستهای را اعلام کرد. Nvidia نیز بهتازکی تراشهای گرافیکی با نزدیک پانصد هسته خود را معرفی کردهاست. رقابت سازندگان تراشه برای عرضه محصولاتی هرچه قدرتمندتر برای دیتاسنترها و محاسبات سنگین ونیز ورود Nvidia بهاین بازار، تولیدکنندگان را بیشاز پیش به ایجاد راهبردها و فناوریهایی جدیدتر سوق میدهد تا درآینده سهم عمدهای از این بازار را به خود اختصاص دهند. باتوجه به مزایای محصولات هریک از این سازندگان و نیز چالشهایی که با آنها مواجهاند، پیشبینی این موضوع که درآینده برتری دربخش پردازندههای قدرتمند مختص چه تولیدکننده یا تولیدکنندگانیاست، آسان نیست.